Description
Albumin (ALB) constitutes 25% of the proteins produced by the liver. It is a protein of a single polypeptide chain with a thiol group. The ALB gene is mapped to human 4q13.3.
Application
Albumin from human serum has been used:
in cyclophilin isomerase assay
as a component in blocking solution for immunogold quantification of amino acids and proteins in complex subcellular compartments
in G-pseudotyped HIV (PHIV) assay mixture to study its effect on GSK364735 antiviral potency
Albumin was used to test its effect on the in vitro bactericidal activity of cefditoren against penicillin-resistant Streptococcus pneumonia.
It has been clinically used in serious and often life-threatening conditions, such as shock and blood loss due to trauma, burns, and surgery.
Biochem/physiol Actions
Albumin serves as a protein repository and functions as a binding and transport protein. Albumin binding dissolves the biomolecules in blood and ensures its effective transport. This prevents the loss of substance through excretion. Pathological conditions like vasculitis, lymphangiectasia, glomerulonephritis, and hepatic sinusoidal hypertension might result in hypoalbuminemia.
Albumins are soluble monomeric proteins found in the body fluids and tissues of animals and in some plant seeds. Serum albumin functions as a carrier protein for steroids, fatty acids, and thyroid hormones. Serum albumins are also vital in regulating the colloidal osmotic pressures of blood.
Serum albumin functions as a carrier protein for steroids, fatty acids, and thyroid hormones, and is vital in regulating the colloidal osmotic pressures of blood. Albumin is also seen to bind to exogenous substances, particularly drugs (e.g., ibuprofen, warfarin), and strongly influence their pharmacokinetics. Oxidative stress leading to changes in the redox state of albumin has widely varied effects on its physiological function.
توضیحات
آلبومین (ALB) ۲۵ درصد از پروتئین‌های تولید شده توسط کبد را تشکیل می‌دهد. این پروتئین از یک زنجیره پلی‌پپتیدی منفرد با یک گروه تیول ساخته شده است. ژن ALB بر روی کروموزوم ۴ انسان در ناحیه q13.3 قرار دارد.
کاربرد
آلبومین به دست آمده از سرم انسانی استفاده شده است:
-
در آزمایش ایزومراز سیکلوفیلین.
-
به عنوان جزئی از محلول مسدودکننده برای اندازه‌گیری آمینواسیدها و پروتئین‌ها با روش ایمونوگلد در بخش‌های پیچیده زیرسلولی.
-
در مخلوط آزمایش HIV نوع G شبه‌نما (PHIV) برای مطالعه تأثیر آن بر قدرت ضد ویروسی داروی GSK364735.
آلبومین برای آزمایش تأثیر آن بر فعالیت ضدباکتریایی سفدیتورن علیه باکتری استرپتوکوکوس پنومونیه مقاوم به پنی‌سیلین، به صورت آزمایشگاهی (in vitro) استفاده شد.
از آن در کاربردهای بالینی برای شرایط جدی و اغلب تهدیدکننده حیات، مانند شوک و از دست دادن خون ناشی از تروما، سوختگی و جراحی، استفاده شده است.
کنش های بیوشیمی/فیزیولوژیکی
آلبومین به عنوان یک انبار پروتئین عمل می‌کند و به عنوان یک پروتئین اتصال‌دهنده و حمل‌کننده فعالیت دارد. اتصال آلبومین، مولکول‌های زیستی را در خون حل کرده و انتقال مؤثر آن‌ها را تضمین می‌کند. این کار از دفع مواد از طریق کلیه‌ها جلوگیری می‌کند. شرایط پاتولوژیک (بیماری‌زا) مانند واسکولیت، لنفانژیکتازی، گلومرولونفریت و فشار خون بالای سینوسی کبدی ممکن است منجر به هیپوآلبومینمی (کاهش سطح آلبومین خون) شود.
آلبومین‌ها پروتئین‌های محلول و تک‌واحدی هستند که در مایعات بدن و بافت‌های حیوانات و برخی دانه‌های گیاهی یافت می‌شوند. آلبومین سرم به عنوان یک پروتئین حامل برای هورمون‌های استروئیدی، اسیدهای چرب و هورمون‌های تیروئید عمل می‌کند. آلبومین‌های سرم همچنین در تنظیم فشار اسمزی کلوئیدی خون حیاتی هستند.
آلبومین سرم به عنوان یک پروتئین حامل برای هورمون‌های استروئیدی، اسیدهای چرب و هورمون‌های تیروئید عمل می‌کند و در تنظیم فشار اسمزی کلوئیدی خون حیاتی است. مشاهده شده است که آلبومین به مواد خارجی، به ویژه داروها (مانند ایبوپروفن، وارفارین) نیز متصل می‌شود و به شدت بر فارماکوکینتیک آن‌ها تأثیر می‌گذارد. استرس اکسیداتیو که منجر به تغییر در وضعیت اکسایش-کاهش آلبومین می‌شود، تأثیرات گسترده و متفاوتی بر عملکرد فیزیولوژیکی آن دارد.
